Σήμερα, φίλοι μου, θα ήθελα να σας μιλήσω για την άσχημη συνήθεια που έχουμε, μερικές φορές, να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον. Πριν από λίγες μέρες περνώντας από ένα σχολείο άκουσα τη συζήτηση που είχαν δύο παιδιά της Τετάρτης Δημοτικού και θα ήθελα να σας τη μεταφέρω
Ας μιλήσουμε, όμως πρώτα απ΄ όλα, για την τάση που έχουμε, κάποιοι από εμάς, να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους και να θέλουμε να φανούμε ανώτεροι από αυτούς. Πολύ συχνά, τα πρότυπα και ο ανταγωνισμός μάς απασχολούν επειδή επιδιώκουμε να είμαστε καλύτεροι από τους γύρω μας.
Σκεφτείτε τώρα πόσο πιο όμορφα νιώθουμε όταν συγκρινόμαστε ο καθένας με τον εαυτό του και όχι με τους άλλους. Ο άνθρωπος που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο καλλιεργεί το θάρρος να μην είναι τέλειος.
Ζώντας ειρηνικά με τον εαυτό μας, με λιγότερες απαιτήσεις, νιώθουμε τη χαρά του να ζούμε ισότιμα χωρίς να ανησυχούμε για το αν προηγούμαστε ή μένουμε πίσω. Συνειδητοποιούμε ότι τα λάθη δεν αποτελούν αποτυχίες αλλά ευκαιρίες για μάθηση. Μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε το αποτέλεσμα μιας πράξης-που πιθανόν να μην είναι σωστό-από την αξία του εαυτού μας. Η αξία μας δεν εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων. Η δύναμη πηγάζει από μέσα μας.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στην σχολική τάξη, και, συγκεκριμένα, στο διάλογο που έχουν δύο δίδυμα αδερφάκια, η Ζωή και ο Γιώργος την ώρα της χειροτεχνίας. Η δασκάλα έχει μοιράσει ίδια ποσότητα πηλού σε όλα τα παιδιά για να δημιουργήσουν ό,τι επιθυμούν.
Ζωή: Κυρία, θέλω κι άλλο πηλό. Δε μου φτάνει αυτός που μου δώσατε.
Δασκάλα: Δεν υπάρχει άλλος πηλός γλυκιά μου. Κι, εξάλλου, έδωσα σε όλους την ίδια ποσότητα πηλού για να μην νιώθει κανείς αδικημένος.
Ζωή: Γιώργο, θα μου δώσεις λίγο από τον πηλό σου; Το δικό μου το κομμάτι δε μου φτάνει για να κάνω τον κήπο μου, όπως τον θέλω.
Γιώργος: Έλα βρε Ζωή, φτιάξε ό,τι μπορείς με τον πηλό που σου αντιστοιχεί. Δεν άκουσες τι είπε η κυρία;
Ζωή: Σε παρακαλώ, δεν μπορείς να κάνεις μία χάρη στην αδερφούλα σου; Είμαι σίγουρη πως αν μου δώσεις ένα κομματάκι θα σου μείνει αρκετό για το αεροπλάνο σου.
Γιώργος: Καλά, προκειμένου να με πρήζεις πάρε λίγο και κάνε ό,τι θέλεις.
Ζωή: Σε ευχαριστώ Γιώργο! Είσαι, ειλικρινά, ο καλύτερος αδερφός.
Στο τέλος της ώρας, η Ζωή καυχιέται για το δημιούργημά της στη δασκάλα. Η δασκάλα, όμως, που έχει παρακολουθήσει τη συνομιλία των δύο παιδιών, επαινεί το Γιώργο που ασχολείται με τη δική του δημιουργία χωρίς να ενδιαφέρεται να ξεπεράσει τους άλλους στην απόδοση.
Δασκάλα: Μπράβο Γιώργο που είσαι επικεντρωμένος στη δική σου κατασκευή χωρίς να ασχολείσαι, συνεχώς, με το τι κάνουν οι γύρω σου. Αυτό δείχνει ότι έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Πολύ ωραίο το αεροπλάνο σου!
Η Ζωή εκνευρίζεται, αρχικά, με την αντίδραση της δασκάλας της, αλλά, στη συνέχεια, καταλαβαίνει το λάθος της και συνειδητοποιεί πόσο σημασία έχει να νιώθουμε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας και τις πράξεις μας χωρίς να μπαίνουμε συνεχώς σε διαδικασία σύγκρισης με τους άλλους, μόνο τότε νιώθουμε πραγματικά όμορφα,όταν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τον αποδεχόμαστε και χρησιμοποιούμε το δυναμικό μας για το καλό το δικό μας και των άλλων.
Μαρούλα Φορτοτήρα-Ψυχολόγος του Α.Π.Θ.
Master στη Συμβουλευτική Ψυχολογία
πηγή: mathitis.gr