Αφορμή γι αυτό το άρθρο ήταν αυτή η φωτογραφία δίπλα… Μια εικόνα χίλιες λέξεις…και πως θα μπορούσαμε να ξυπνήσουμε καλύτερα από ένα παιδί που είναι χαρούμενο και απαιτεί κι ο κόσμος να χαμογελάσει…
Ίσως εμείς οι “μεγάλοι” να μην έχουμε τον αντίστοιχο τσαμπουκά! Με το που δω κάποιον μουντρούχο δεν έχω το θάρρος να του φωνάξω: “Χαμογέλα ρεεεεε”. Συνήθως θα πάρω ένα ύφος “κατανόησης” και μια εικόνα προσώπου που θα λέει καταλαβαίνω! Τι να καταλάβω; Ότι τα έχουμε όλα και όλη την ώρα γκρινιάζουμε;;;
Τι έχουμε;;; Γνώση, παρέα, φαγητό, νεότητα, ζωή, σπίτι…
Ρε συνεχίζεις να διαβάζεις; Τι θες; χαμογέλα και πάμε…
Κάποιοι είναι τόσο λυπημένοι που όλο εντοπίζουν κάποιον να κλαίει, ακόμα λένε ότι και το φεγγάρι κλαίει… Αλλά πόσοι από εμάς διαπιστώσαμε πόσοι και πόσα γύρω μας γελάνε;;;
Πηγή:Αντι-ρήσεις